e hënë, 9 qershor 2025
Narracioni Hyjnor: Gjykimi i Fundit
Mesazh nga Zoti dhe Perëndia Jezu Krishti te Motra Beghe në Belgji më 7 qershor 2025
Parajsa ime është e mbushur me Dashuri të tillë saqe vetëm fakti i qëndrimit atje është ndriçues.
Unë i jep dashurinë time secilit nga Shenjtët e mi në një mënyrë unike, dhe ata përgjigjen me perfeksion te mua.
Une, Zoti, jam i bekuar; shenjtët e mia mua jepnë aq shumë gëzim, aq shumë kënaqësi, aq shumë afërsi saqe unë kam lënë të prehem.
Po, une, Zoti, mund t'i prek dashuria me tendërsi dhe kjo më çuditon.
Unë veproj në ta dhe me ta, së bashku.
Secili prej tyre si Dashuri unike është aq i rëndësishëm për mua.
Atmosfera qiejore është e tillë e jashtëzakonshme, e bukur, e re, e papritur, e kontrastuese dhe në të njëjtën kohë e unifikuar saqe shenjtët e mia dhe une, Zoti, gëzojmë çdo ditë me gjithçka mirë që mund ta bëjme, me gjithçka bukurinë që mund ta krijojmë, me gjithçka mrekullitë që mund të kontemplojmë dhe me gjithçka që mund t'i ofrojmë njëri-tjetrit për lumturinë tonë.
Që Toka të ishte në imazhin e Qiejve në një univers material ishte synimi i krijimit tim.
Toka duhej t'i ishte gjithmonë e bukur, gjithmonë e mbrojtur, gjithmonë e kujdesur me respekt për natyrën e saj, për gjendjen e saj.
Ishte destinuar të prodhonte fruta që ishin gjithmonë ushqyes, gjithmonë të balancuara dhe krijesat që duhej t'i mbante në sipërfaqen e saj do të ishin si ajo, të mira, shumëllojshme, ndryshme dhe gjithmonë pozitive.
Shiko se një kafshë që nuk ka njohur asnjë grabitqar është besnike, fëmijërore, çarmuese.
Toka ishte destinuar të ishte një Qiej materializuar ku mirësia, bamirësia, butësia, besimi, dashuria dhe sigurisë do t'i ishin normat e zakonshme, dhe ku njerëzit pa imponim do ta përgatisnin natyrshëm të ardhmen qiejore.
Unë kishte përcaktuar gjitha elementet esenciale për njeriun saqe ai duhet vetëm t'i bënte ato të lulëzojnë përmes frutit të punës së tij, por kjo punë nuk duhej të ishte e lodhshme ose e dhimbshme.
Të gjitha aktivitetet duhet të ishin mjet për ta ngritur atë në njohjen e Zotit, në afërsi me Zotin, në miqësi me Zotin.
Dhe pastaj, në kohën që kam përcaktuar unë, do t'i hiqja atij nga bota materiale për ta çuar atë tek Parajsa ime.
Ishte planifikuar që ai të kalonte një kohe të shkurtër adaptimi në një vend tranzicioni për tu përshtatur me këtë ndryshim, siç bëhet me njeriu i dërmuar në hapësirë duhet parë së pari t'i përshtatet mungesës së rëndësisë në një ambient të mbyllur.
Ky vend tranzicioni, siç ishte, zbehi, por pas mëkatit origjinal mori formën e purgatorit.
Purgatori është një vend që do të zhduket në fund të botës, si shumë vende tjerë në Tjetërbotë, të cilat janë përshtatur me situatën në Tokë dhe nuk do të jenë më të nevojshme pasi Toka të zbehet.
Në fund të botës do të jetë Gjykimi i Fundit, ku të gjithë banorët e tokës nga të gjitha epokat do të mblidhen por do të jenë të ndarë njëra-tjetrën sipas natyrës së tyre: mirat do të jenë në djathtën e Zotit, keqiat tjerë, pa vend pranë Zotit, por ende të prani.
Këtë të fundit, tashmë gjykuar në gjykimin e tyre veçantë, do ta dinë fatin e tyre dhe do të jenë shumë armiqësorë gjatë paraqitjes së tyre publike.
Gjykimi i Përgjithshëm ose Gjykimi i Fundit do të jetë rivendosja, në sy të të gjithëve, e pabesiveve, mashtrimeve dhe rremeve që kanë poshtëruar apo kaq përhapur keqpikësi mbi të pavdekurët; është drejtësia që tilla rremë duhet të denohen publikisht, dhe që poshtërimi i atribuuar pa arsye të pavdekurëve të hiqet para njohjes së të gjithëve.
Gjykimi i Madh Final do të jetë një shkak i madh gënjeshtre për Mirët, që do ta shohin shpërblimin e tyre në sy të të gjithëve.
Keqit do të poshtërohen thellësisht, por kjo do të jetë problemi i tyre.
Do të jenë të prani, sepse drejtësia e Zotit duhet të fitojë; ata do ta dinë, siç e dinën tashmë në zemrat e tyre, dhe poshtërimi nuk do të bie më mbi Mirët.
Mirët do të justifikohen para të gjithëve, dhe shenjtësia e tyre do të njohet.
Do të lavdërohen, felicitohen, dhe gënjeshtra e tyre do të jetë e madhe.
Të gjithë do t'i jepin falenderime Zotit, dhe lavdi hyjnore do të jetë në gojët e tyre.
Zoti atëherë do ta hapë Parajsën atyre që tashmë ishin atje, dhe ata do t'i nderohen me një ndriçim të ri, dhe ato që hyjnë aty do të jenë përgjithmonë në Gëzim Hyjnor, Lavdi e Pastërti.
Pas Gjykimit të Fundit, Historia nuk mbaron, sepse Zoti është gjithmonë i ri dhe cilësitë dhe virtet e tij rinin vazhdimisht...
Por kjo është një tjetër histor.